Bij sommige mails die binnenkomen voor de blog, maakt mijn hart toch een extra sprongetje. De mail van Locaboat was er zo eentje. Of we h...

Eén groot avontuur met Locaboat

Bij sommige mails die binnenkomen voor de blog, maakt mijn hart toch een extra sprongetje. De mail van Locaboat was er zo eentje. Of we het zagen zitten om er een weekje tussenuit te knijpen aan het roer van een Locaboat. Echt? Schip ahoy, kameraadjes!

Locaboat is Europees marktleider in vaarvakanties zonder vaarbewijs. Ja, je leest het goed. Je hebt geen vaarbewijs nodig. Je hebt de keuze uit 380 boten, verspreid over 26 basissen in Frankrijk, Italië, Nederland, Ierland, Duitsland en Polen.


Een midweek in de Paasvakantie met een Flying Bridge. Ik was meteen erg enthousiast. Tot ik erover nadacht. Elien en Lore kunnen nog niet zwemmen én zijn erg actief. Ik zag ze al rondlopen op het dek van ons schip. Wat als ze overboord vallen, schoot meteen in mijn gedachten. Ik moest ook meteen denken aan het ongeluk vorige zomer waarbij een kind van de plezierboot van de ouders viel. De ouders merkten dat pas op bij het aanmeren een hele tijd later. Mijn enthousiasme veranderde in getwijfel. Zijn de meisjes niet te jong? Is het wel veilig? Wat als ze in het water vallen? Locaboat: doen we het of doen we het niet? Uiteindelijk nam het enthousiasme het terug over van de twijfel: er zijn zwemvesten aan boord, we zouden duidelijke afspraken maken met de meisjes én oplettend zijn. 


Toen de knoop doorgehakt was, mochten we een bestemming uitkiezen. Er zijn er heel wat: Bourgogne, Nivernais, Loire, Saône, de Camargue, Elzas en Ardennen, de vallei van de Lot, le Canal du Midi, Berlijn, Brandenburg, de lagune van Venetië, Noord- en Zuid-Holland, de Shannon en Erne in Ierland, de Meren van Mazurië in Polen. We kozen voor de dichtstbijzijnde vertrekbasis: Loosdrecht in Nederland. (Onze meisjes vragen altijd 'Hoe ver is het nog', nog voor we de straat uit zijn, vandaar...) 


Een week voor ons vertrek, vertelden we de meisjes van onze plannen. Je had hun oogjes moeten zien schitteren. "Met een echte boot?" "Wie gaat dan varen?" "En slapen we ook op de boot?" "Op de boot?" Van toen af aan was het één en al boot wat de klok sloeg.
Zoals die keer in de beenhouwer: "Mama, heb je al verteld dat we met de boot gaan varen?"
Of toen we Wout in de speeltuin zagen: "Mama, ik heb al aan Wout verteld dat we met de boot gaan varen. Vertel jij het ook aan zijn mama?"
Of in de Colruyt: "Mama, vertel jij aan de mijnheer aan de kassa dat we met de boot gaan varen?"


In de week die volgde werd in élk spel de boot geïntegreerd. De Barbies, die normaal met de auto of de moto rijden, namen de boot. De Playmobil-figuurtjes, die altijd met de mobilhome op vakantie gaan, namen nu ook de boot. De meisjes gingen niet meer in bad, maar ze zaten in een boot... Naarmate de vertrekdatum dichterbij kwam, nam de spanning toe. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het zelf ook behoorlijk spannend vond!


Maandag 10 april begon onze reis. We werden tussen 14 en 18 uur verwacht op de vertrekbasis, een camping in Loosdrecht. Na 1,5 uur rijden waren we er al. Het is dus echt vlakbij! We werden er vriendelijk ontvangen en kregen meteen de sleutels van 'onze boot', de Oude Rijn.



Razendbenieuwd naar onze verblijfplaats voor de week gingen we op verkenning. De kajuit voor de meisjes met 2 aparte bedden vooraan. Daarnaast een toilet met lavabo. Een open keuken, uitgerust met koelkast, oven, gasvuur (2 pitten). Kookpotten, pannen, borden, glazen, bestek, … het is er allemaal. Ook handdoeken én wc-papier. Een ruime zithoek met stuurhut. Op de tafel een bloemstuk met blauwe druifjes (die zijn tijdens onze tocht mooi opengegaan). De kajuit voor mama en papa met dubbelbed achteraan. Alle bedlinnen (lakens, donsdekens en hoofdkussens) én handdoeken zijn voorzien. En nog een toilet met lavabo. Op het bovendek een stuurhut en een tafel met bank. Vooraan op de boot een groot zonnedek. Is dit allemaal voor ons? Wauw! 


Even later kregen we een theoretische en praktische initiatie over onze trip. We bekeken samen met Bert de routes, de kaarten en de documentatie. Papa kreeg een korte initiatie: motor starten, sturen, manoeuvreren, ... We deden een testritje met Bert aan boord. En toen was het aan ons. We brachten de bagage aan boord. Gaven alles een plekje. En geloof me, er is opbergruimte genoeg! Overal zijn kasten en opbergmogelijkheden. De fietsen van de meisjes én de 2 plooifietsen die we meekregen werden op het dek gezet in de fietsenstalling.


Alles aan boord? Hop naar de Loosdrechtse plassen. Onder het motto 'al doende leert men', oefenden we om het varen op sneltempo onder de knie te krijgen. Vooruit, achteruit, keren, naar links, naar rechts. Onze papa deed dat goed, maar was in het begin toch wat onzeker. Zo'n grote boot (10,20 meter!) besturen zonder enige ervaring, het is even wennen. Maar... het went snel! In het begin was het manoeuvreren wel moeilijk. In de sluis moet je voorzichtig richting de kant varen. Papa wist niet goed hoe hij moest sturen om de boot aan de kant te krijgen. De dame van de sluis gaf enkele goeie tips. Daarna lukte het aanmeren in de sluis of aan land veel beter. Misschien kan dit bij de initiatie nog mee opgenomen worden?



Na de testrit vaarden we terug naar de vertrekhaven van Locaboat. Onze eerste nacht brachten we, op hun aanraden, daar door. Zo kan je wennen aan de nieuwe leefomgeving en alle uitrusting goed leren kennen. Na een aperitiefje en het eten, maakten we nog een avondwandelingetje langs de speeltuin van de camping. En we gingen even in het haventje kijken naar de nóg grotere boten.


Daarna... naar bed. De meisjes in de kajuit vooraan, mama en papa in de kajuit achteraan. Elien en Lore hebben goed geslapen. Mama en papa iets minder, de motor sloeg regelmatig aan omdat de verwarming 's nachts bleef aanstaan. Dat maakt wel wat geluid. De eerste nacht ben ik er toch vaak van wakker geworden. Of was dat ook wat van de spanning? In de zomer heb je hier natuurlijk geen last van, want dan is verwarmen niet nodig.

De volgende dag haalden we ons ontbijt in het campingwinkeltje vlak aan de vertrekbasis. Handig, zo dichtbij. Ik kocht er ook nog een pakje boter, want dat was ik thuis vergeten. Tijdens het ontbijt zwommen grote ganzenfamilies voorbij. Wat mooi om zien! We kregen er niet genoeg van, en dat hadden die ganzen al snel door. Ze passeerden nog een keer in de andere richting, en daarna nog een keer, en dan nog een keer. Tot we vertrokken... richting de eerste sluis. Die is vlakbij. 



De eerste sluis ging vlotjes. Voorzichtig aanmeren. Boot vastleggen. 5 euro betalen. En het waterniveau werd gelijk gebracht. Dan losmaken en voorzichtig verder varen. We vaarden op de Vecht die door de provincies Utrecht en Noord-Holland loopt. De Vecht ontspringt in Utrecht, stroomt langs Maarssen, Breukelen, Loenen, Weesp en stroomt 40 kilometer verder uit in het IJmeer. Heerlijk rustig, daar varen. We gluurden binnen in de prachtig aangelegde tuinen. 


Al snel volgde een 2de uitdaging: onze eerste brug. De bruggen over de Vecht zijn te laag om zomaar onder te varen. Ze moeten opengaan. Er zijn automatische en manuele bruggen. De automatische bruggen worden van een centraal punt bediend. Je telefonisch aanmelden of duwen op ‘de bel’ en wachten tot de brug opengaat. Bij de manuele bruggen is een brugwachter. Je moet 3x claxonneren om de brugwachter te verwittigen dat je eraan komt. En dan wachten tot die alle verkeer stillegt en de brug opent voor ons. Grappig hoe het leven aan land toch even stilgelegd wordt, zodat wij kunnen passeren.



En toen was er uitdaging 3... een onbemande sluis die op het kanaal uitgaf. Omdat onze boot te groot was om de Vecht tot in Utrecht te volgen, moesten we het kanaal op. De meisjes en ik zaten binnen en papa zat op het dek. Plots zag ik het water voor ons kolken. Dat deed het water op de Vecht niet. En onze boot ging even heftig heen en weer. Aan onze linkerkant zagen we gi-gan-tische cruise- en vrachtschepen. "Hou jullie goed vast!" "Niet panikeren, meisjes." Wanneer ik dat 5 keer na elkaar zeg, zonder onderbreking, dan weet Elien hoe laat het is. "Mama is aan het panikeren." Eerlijk? Ik was toch niet helemaal op mijn gemak op dat kanaal. De golven en de grote schepen baarden me zorgen. De meisjes? Die panikeerden helemaal niet. Nog geen 5 minuten op het kanaal, of ze lagen allebei te snurken. 



Toen we het kanaal verlieten langs een bemande sluis en opnieuw de Vecht op vaarden, was ik opgelucht.
Elien: "Mama, was je bang?"
Ik: "Ja, Elien, toch wel een beetje. Jij niet?"
Elien: "Nee, mama. Ik wist dat papa daarboven alles onder controle had!"
En dat klopt, papa had alles onder controle. Maar ik denk dat hij toch ook even gezweet heeft...


En nu moesten we voortmaken, want de bruggen en sluizen hebben beperkte openingstijden. De bruggen die nog voor ons omhoog moesten richting Utrecht, sloten om 16u30. We haalden het net! En toen dook de laatste brug voor de aanmeerplaats op. Werken aan de brug, dus een 'tijdelijk vaste' brug. En die brug leek ongeveer even hoog als onze boot. Achter ons nog een Locaboat. Ook zij riskeerden het niet om eronder door te gaan. Dus we meerden aan. Maar... op die plek mochten we maximum 6 uur aanmeren. En we zochten een plaats om de nacht door te brengen. Dan maar even naar Locaboat bellen. De man aan de telefoon wist na een korte schets precies waar we zaten en vertelde ons dat we de brug onderdoor konden. Best wel even bukken wanneer je op het dek gaat om te varen... Gelukt! Oef! We meerden aan en genoten van ons welverdiende aperitiefje op het dek. Heerlijk, in het Utrechtse zonnetje.



Langs het water stond een automaat voor het ‘lidgeld’. Je betaalt per nacht € 16. Je mag er de nacht doorbrengen, krijgt stroom én toegang tot het sanitair. Na het eten doken we nog even de stad in. We kwamen er Nijntje tegen! Wat een verrassing. De meisjes droomden zalig van ons boot-avontuur en ook ik sliep veel beter dan de vorige nacht.

's Morgens namen we de fiets naar de bakker. Toch handig, die fietsen aan boord. Na het ontbijt maakten we een stadswandeling: langs het water, door de kleine straatjes, naar de Dom, door de winkelstraat. Een gezellig stadje, Utrecht.



Na het middageten beslisten we om de andere richting terug uit te varen, richting Maarssen. Omdat we eerst een aantal bruggen moesten trotseren en dan de sluis richting het kanaal, installeerde ik de meisjes binnen in de boot. Ze kregen een knutselset met stickertjes, een hapje en een drankje en hun Barbies. Handig om wel wat speelgoed mee te nemen, want de kindjes moeten zich af en toe toch even alleen bezighouden, terwijl matroos mama moet helpen aanmeren bij de bruggen en de sluis. En dat matroos-spelen, dat begon me goed af te gaan!

Het kanaal was weer even spannend. Maar we wisten deze keer wel waaraan we ons mochten verwachten. Het was dus minder overweldigend. We wisten dat het water ging golven en dat we tussen de grote schepen gingen varen. De meisjes waren weer helemaal op hun gemak. “Papa heeft alles onder controle.” Ze installeerden zich gezellig in hun kajuit met hun Barbies. En ik koos voor een goed boek. Papa zat boven op het dek. En hij heeft toch weer even gezweet, denk ik. 

 
We meerden aan in Maarssen. Tijd om af te stappen. De meisjes sprongen op hun fiets en we wandelden langs het water. Nadien bezochten we het gezellige dorpje. We gingen langs bij Dirk en kochten er vlees voor donderdagmiddag. Toen we terug aan onze boot kwamen, stond er een toezichter die het ‘lidgeld’ kwam heffen. We betaalden € 11,20 voor de nacht. Stroom en het mooie groene uitzicht inbegrepen.



Donderdagochtend fietsten we naar de bakker voor een lekkernij. Na het ontbijt vertrokken we richting Loenen.


Onderweg hadden we wat tegenslag. Verschillende bruggen waren defect. Ze worden onmiddellijk hersteld, maar dat duurt soms wel een uur of twee. Dan zit er niks anders op dan aan te meren. We namen onze fiets en maakten kennis met Loenen aan de Vecht. We fietsten langs de watermolen, de mooiste straatjes van het dorp én het water. Zo mooi! 


Na ons fietstochtje bleek de brug hersteld en konden we weer verder. We vaarden tot aan de ijs- en kaasboerderij. Daar zagen we koeien, kalfjes en schapen. In het boerderijwinkeltje kochten we verschillende soorten zelfgemaakte kaas. En we aten er een lekker ijsje. 

 

 Daarna was het tijd om terug te varen. Donderdagavond werden we verwacht in Locaboat Basis, de plek waar onze reis vertrok. Want we moesten onze boot vrijdag tussen 8 en 9 uur teruggeven. Een aantal bruggen en een sluis scheidden ons nog van Locaboat.


Eén van die bruggen (een andere dan daarstraks) was defect, een automatische brug. 2 rode lichten. We konden niet informeren bij de brugwachter hoelang het nog zou duren, want er was geen brugwachter. Dan maar aanmeren, geen officiële ligplaats. Net toen we het hotel waar we voor lagen verwittigd hadden, ging de lamp op groen. We waren nog nooit zo snel vertrokken als toen. Weg waren we. Op naar de volgende 2 bruggen. Die waren nog open! Maar de sluis, die was ondertussen gesloten. We meerden aan vlakbij de sluis. Niet veel later kwam de sluiswachter ‘lidgeld’ ontvangen. € 10,20 voor de nacht. Zonder stroom, zonder sanitair. Wel inbegrepen: het zicht op de nest van 2 ooievaars, de reiger die een prooi probeert te vangen én het koppel eendjes. 

’s Morgens waren we vroeg uit de veren. De sluis zou om 9 uur opengaan en we wilden als eerste klaar liggen. Papa fietste snel langs de bakker. Maar die was nog gesloten. Na plan B (pannenkoeken als ontbijt), maakten we ons klaar voor onze laatste tocht. Eens we de sluis gepasseerd waren, waren we vlakbij. Niet veel later, meerden we ‘onze Oude Rijn’ voor de laatste keer aan. Opruimen, alles de auto in én de sleutel teruggeven. Ons avontuur zat erop. 


Toen we in de auto zaten en vertrokken, vroeg Elien: “Wanneer gaan we nog een keer met de boot varen?” Dat zegt genoeg zeker?

Wat zullen we nooit vergeten van dit ongelooflijke avontuur?

  • We waren op weg naar Maarssen. Nog 2 bruggen te gaan. Maar de eerste van de 2 was stuk. Daar dobberden we dan. Wat nu? Aanmeren, er zit niks anders op. Maar er was weinig plek. Er lag al een groot schip aangemeerd. Die schipper deed teken. Dat we mochten aanmeren tegen zijn schip. De schipper en zijn vrouw hielpen ons daarbij. Een fijn gesprek volgde. Deze mensen uit Australië kochten een schip in Frankrijk en varen daarmee 5 jaar door Europa. Plots ging de man naar binnen. Hij kwam terug met 2 kleine koala-beertjes. Eentje voor Elien en eentje voor Lore. Wat lief! Leven op water schept trouwens een band. Onderweg begroeten schippers elkaar met een vriendelijk handgebaar of enthousiast gewuif. Wanneer er bij het aanmeren andere boten aan de kade liggen, staan die schippers gegarandeerd klaar om te helpen. 
  • Kijk, een eend! Er zit een eend op de boot!” De meisjes wisten niet wat hen overkwam. Inderdaad, er zat een eend op de boot. Ze bleef eventjes zitten, keek wat rond, deed een toertje op het dek en vloog toen weer weg. 


  • Is er een bad of een douche op de boot?”, vroeg Elien zich af voor we vertrokken. Ik wist het eigenlijk zelf niet. Bizar, er was géén bad en géén douche. “Hoe kan dat nu?” Toen Bert de rondleiding gaf, werd het duidelijk. “Dit is het toilet én de douchecabine.” En inderdaad, de kraan van de wastafel kon je uittrekken tot een douchekop en het toilet werd dan de douchecabine. Grappig!
  • Elien en Lore zijn ontzettend trots op kapitein papa. Het ‘mijn-papa-kan-alles’-lijstje wordt steeds langer. Varen staat er nu ook tussen!
Locaboat, doen we het of doen we het niet? Ik zou niet meer twijfelen! Doen! Zeker en vast. Reizen met Locaboat is een totaal-ervaring. Het begint al voor je vertrek! Zeker wanneer het de eerste keer is. Bij ons thuis was het één en al boot wat de klok sloeg. En ook na de fantastische ervaring praten onze meisjes nog vaak over 'onze boot'. En de Playmobil-figuurtjes? Die nemen nu af en toe terug de bus, maar nog even vaak de boot (lees: een doosje dat omgebouwd werd tot Locaboat). En dat deden ze vroeger nooit.

Een verlengd weekend, een korte of een extra lange week. Het wordt gegarandeerd een groot avontuur! Overweeg je zelf een trip met een Locaboat, dan komen deze handige tips misschien van pas?
  • Neem zeker minstens één verrekijker mee. Wij hadden er twee bij. Ideaal voor twee kindjes. Ze zaten geregeld aan het raam te kijken.


  • Varen met kleine kindjes, gaat dat? Ja, dat gaat, op voorwaarde dat ze zich af en toe even alleen kunnen bezighouden op de boot. Ervaren schippers kunnen alleen aanmeren. Maar als onervaren schipper was papa altijd blij met mijn hulp. Aan de sluizen, bruggen én bij het aanmeren waren we dus met 2 op het schip, terwijl de meisjes binnen bleven. Zijn je kinderen nog te jong om even alleen te laten op de boot, dan neem je best nog een bevriend koppel of familie mee. Dan kan iemand bij de kinderen blijven tijdens het aanmeren of aan de bruggen/sluizen. Locaboat heeft verschillende boten, de grootste zijn geschikt voor 12 personen.
  • Varen met grote kinderen, gaat dat? Natuurlijk gaat dat! En het wordt alleen maar leuker, denk ik. Want wanneer de kinderen groot zijn, kunnen ze helpen op de boot. Zo kunnen ze bijvoorbeeld helpen aanmeren. En wanneer je kinderen kunnen zwemmen én het mooi weer is, kan je vanop je boot het water induiken. Onze Flying Brigde had achteraan nog een ‘geheime deur’. Wanneer je die helemaal open zou schuiven, kun je zo het water inspringen. Moet fantastisch zijn wanneer je kinderen zelfstandig kunnen zwemmen.
  • Ik had geen idee of we veel bakkers, beenhouwers en supermarkten zouden tegenkomen onderweg. Daarom namen we het zekere voor het onzekere en namen we een voedselpakket mee. Ik had een hele reeks afbakbroodjes bij. Wanneer er geen bakker was, konden we onze eigen broodjes in het oventje afbakken. De 2de dag toverden we onze Oude Rijn om in een échte pannenkoekenboot (ja, à volonté!). Dag 3 aten we pasta. Dag 4 maakte ik een lekker stukje vlees klaar. Het keukentje is prima uitgerust. De koelkast is ruim, het oventje is praktisch en de 2 gasvuurtjes werken snel. In principe hadden we zoveel eten niet moeten meenemen (we konden trouwens nog wel enkele dagen langer blijven, want ons eten was nog niet op), want je bent voortdurend in de buurt van een grote supermarkt. Toch was ik blij met onze voedselvoorraad. We konden volop genieten van het varen zonder ons zorgen te moeten maken over het eten. 


  • Heb je kleine kindjes? Neem dan zeker hun fietsjes mee. Zo ben je veel ‘mobieler’ aan land. Wij kregen ook plooifietsen van Locaboat mee. Heel fijn om ’s morgens naar de bakker te fietsen of een fietstochtje te maken met z’n allen.
  • Bereid je reis goed voor. Dat hadden wij eigenlijk onvoldoende gedaan. We hadden vooraf niet echt nagedacht over wat we wilden zien en welke richting we uit wilden. Bepaal voor je vertrekt welke dorpen, steden je wil bezoeken. Zoek eventueel wat informatie op over de bezienswaardigheden ter plaatse. En maak een dagplanning. Dat is erg belangrijk, want de sluizen en bruggen hebben beperkte openingstijden. En wanneer de sluis en/of brug gesloten is, kan je niet verder. 
  • Heb je nog nooit gevaren? Bekijk dan zeker de filmpjes op de website van Locaboat. Ook op Youtube vind je praktische filmpjes die je op weg helpen. En vergeet ook niet de verkeerstekens van de waterwegen vooraf even door te nemen.
 
Schip ahoy, kameraadjes. Ben je weg? Kijk dan snel op de website, want er zijn heel wat speciale aanbiedingen. Vanaf € 1064 geniet je één week met 4 personen (boot 110W Classique).



Meer weten?
http://www.locaboat.nl