Twee
heertjes met koffers nemen je mee op reis. Hun koffers: vol boeken.
Hun boeken: vol stippen, vouwen, vormen, grappen, geluiden en muziek!
Dit is geen boek. Dit is een hoofd, een kronkel, een verre planeet. Ga je mee?
Het decor is eenvoudig. Enkele houten kisten. Meer niet. Uit die houten kisten worden de hele voorstelling lang boeken getoverd. Boeken met prenten die je doen denken aan René Magritte. Vrolijke prenten, kleurrijke prenten. Gekke prenten.
De boeken komen tot leven. De prenten ook. Ze vormen een verhaal. Een verhaal zonder woorden. Enkel beeld. En kleur, veel kleur.
Dit muziektheater is geschikt voor de allerkleinsten! Elien en Lore waren, samen met 2 andere kleuters, de oudste kindjes in de zaal. De andere kindjes waren jonger, héél jong. Af en toe kroop er eentje op de scène. En dat was geen enkel probleem. De acteurs lieten de peuter even deel uitmaken van de voorstelling. Mooi om zien.
Deze voorstelling is er eentje zonder woorden. De heertjes maken hun gevoelens non-verbaal kenbaar. En met muziek! Uit één van de koffers komen de mooiste klanken met allerlei instrumenten. Eenvoudig. Sober. Rustgevend.
Naar het einde van de voorstelling worden alle kindjes betrokken. Ieder kindje kreeg een boekje, een gek boekje. Een boekje met een gaatje erin. Of een boekje zonder tekst. Ieder kindje droomt even weg in zijn/haar eigen boekje.
Even ver weg van alle drukte wegdromen van de aparte verhalen van boeken. Boeken die eigenlijk helemaal geen boeken zijn. Dat is CECI N'EST PAS UN LIVRE.
Foto's De Spiegel
Senne Van Loock
Meer weten?